+31 652 024 235 

Wie zijn we

Wij, Annelies Rutgers en Gertjan Tissink runnen sinds 2008  d'Oude Herbergh met veel plezier. Dit is nou precies zoals we ons een mooi watersportbedrijf voorstelden in een karakteristiek pand met een rijke geschiedenis. Ooit stonden de koeien hier op stal in de boerderij, maar vanaf 1970 is het al een bekend vakantieadres, van beroemde zeilschool tot populair restaurant met verblijfsaccommodatie. Regelmatig komen er gasten van vroeger langs om herinneringen op te halen. 

hobby = werk

Op deze plek kunnen we allebei van onze hobby ons vak maken; Gertjan met zijn boten en Annelies met het beheer van de vakantiehuizen.  Het is bovendien heerlijk om hier te wonen in deze rustige buurt, een gezellig dorp en al dat water en prachtige natuur om ons heen. We genieten enorm van de mogelijkheid om elk moment het water op te kunnen en vinden het fantastisch dat we al dat moois met onze gasten kunnen delen. 

dubai

We zijn geen echte Friezen, we komen uit het oosten van het land, waar we 10 jaar gewoond hebben, maar daarvoor woonden we 13 jaar in Dubai, waar Gertjan werkte als Scheepsbouwkundig ingenieur en waar onze beide kinderen Fieke en Rutger geboren zijn.  Toen zij uitvlogen, was ons moment gekomen om in het zo geliefde Friesland te gaan wonen en werken.  Vijf winters met ijs voor de deur kregen we meteen cadeau. Een cursus Frysk helpt ons verder met inburgeren en Annelies heeft een cursus Ambassadeur van het landschap gevolgd, zodat ze van alles kan vertellen over het onstaan van de natuur en waterwegen in Zuidwest Friesland.

Duurzaam energie opwekken

Op ons mooie rieten dak kunnen geen zonnepanelen geplaatst worden.  Daarom doen we mee met de PostCodeRoos "De Poask".  Op een boerderij in Terherne liggen van ons 20 panelen.  Maar goed nieuws: inmiddels liggen er ook zonnepanelen op het dak van een van de vakantiehuizen, zodat we hier zelf ook energie kunnen opwekken.  

Geschiedenis van d'Oude Herbergh

Geschiedenis van Utbuorren 15 in Terherne.

De boerderij is zo lang geleden gebouwd, dat de datum niet te achterhalen valt.  In het kadaster zijn de eerste papieren gedateerd op een niet meer leesbare datum in 1823. De boerderij werd door vele families bewoond, waarvan er regelmatig leden langskomen met herinneringen, zodat wij de geschiedenis van deze plek steeds meer kunnen vastleggen. Het land bevond zich vaak op de eilandjes en per boot ging men daar naar toe. Het vee werd ook per boot vervoerd, maar ook de melk en de gereedschappen waarmee men het land bewerkten. Dit vervoer vond dan plaats in zeilpramen, zeilend of met de vaarboom. Onderling deed men weleens een wedstrijdje en men zegt dat de boer die zo’n wedstrijd won, dan die dag vrij van melken was!!  De bijgaande foto is van het schilderij van Johan Elsinga ; hij heeft achterop geschreven : Terhorne 1952.  Je ziet hier de Lijkvaart vanaf het dorp gezien.  De boerderij rechts van ons en erachter zijn helaas afgebroken.  In de verte zie je de boerderij van de familie Kalsbeek.  De ansichtkaart is van rond dezelfde tijd waarschijnlijk.  Opvallend is dat de boerderij destijds "onder de pannen" was.

Tot 1963 werd de Herbergh als boerderij gebruikt; 10 koeien stonden er op stal.  De heer van Dijk, restauratief aannemer, kocht als een van de eersten een oude boerderij in het Noorden teneinde er een recreatiewoning van te maken. Zoon Bob van Dijk vertelde dat ze als gezin (vader, moeder, 2 zoons) vele weekenden hebben doorgebracht ter plaatse om ook eigenhandig de wederopbouw aan te pakken. "Na school (ik ging nog tot 12 uur op zaterdag naar het gymnasium in Utrecht) werd ik opgepikt door ons gezin plus veelal een oude getrouwe metselaar, Jan Dirven genaamd. De rit naar het noorden was lastig: er waren nog geen ontsluitende snelwegen vanaf Kampen. Eenmaal aangekomen gingen wij IJsselsteentjes schoonbikken die nu in de buitenmuren zitten. En ook de eiken plafondbalken leggen die er nu nog gelukkig in liggen. Niet zichtbaar als zodanig: het eikenhouten plafond dat mijn broer en ik er persoonlijk op getimmerd hebben, plank voor plank aantikken met klosjes en dan verdekt spijkeren met messing spijkers. Gelukkig ook nog wel aanwezig: de estrikken/plavuizen op de vloer. Ook gelegd toen". Maar na de restauratie verkocht vader van Dijk het weer, ja: waarom? "Weet ik niet", zegt zijn zoon Bob, die onlangs bij ons langs kwam toen hij op vakantie in Friesland was. Mogelijk uit beleggingsoogpunt. Het werd in 1966 verkocht voor  100.000 gulden (!) aan de grote Rotterdamse aannemer J.P. van Eesteren (Japie voor intimi), van bouwbedrijf Boele & Van Eesteren en kreeg toen de mooie rieten kap compleet met ûleboerden. Omdat de afstand naar Friesland in die tijd nog erg groot was over provinciale wegen, hebben ook zij het huis maar kort gehouden. 

De heer Clé Melis, een Utrechtenaar van geboorte heeft de Herbergh ergens in 1970 of '71 overgenomen en met veel gevoel voor romantiek, avontuur en ondernemersgeest verbouwd tot een zeilschool. Zeilschool Elan werd de naam en tot ver over de Friese en zelfs de Nederlandse landsgrenzen heen, raakte de zeilschool beroemd.  Hij had van niets een bloeiende zeilschool gemaakt met als hoogtepunt de drijvende zeilschool. Dat was een rijnaak waarvan het vrachtruim was omgebouwd tot slaapvertrekken, eetzaal, douches, toiletten etc. Zeer veel kinderen, tieners en ouderen leerden in die tijd de kunst van het zeilen. Speciale weekarrangementen met een goed samengesteld programma zorgde voor een fantastische week. Nog bezoeken leerlingen van toen, de boerderij en vertellen dan met enthousiasme en schitteringen in hun ogen over de tijd van toen. De bonte avond, de humor, het eten, het corvee, de vriendschappen, de verliefdheden en over dat prachtige mens Clé Melis.

Eind jaren ’60 begin ’70 werd de bouwvallige boerderij naast d’Oude Herbergh aan de Utbuorren afgebroken en werd een tweede gebouw (nu de Mariahoeve) neergezet.. Een rietgekapt logiesgebouw met een bovenwoning voor de eigenaar en 10  kamers met elk 4 bedden, douches en toiletten op de begane grond.

De herbergh werd verbouwd naar de eisen van de tijd van toen en bovendien aangepast aan de eisen van de zeilschool. Eenvoudig, het kon tegen een stootje, maar met veel gevoel voor sfeer en detail, veranderde de boerderij in een prachtig gebouw waar velen onderdak vonden. Helaas ging het bij de overname van de zeilschool in 1978 mis met het nieuwe management en het einde van het succesvolle Elan, was al spoedig een feit.

Van 1980 tot 1983 stond het leeg. Het oefende een grote aantrekkingskracht uit op vandalen en verzamelaars van oude tegeltjes en dergelijke. Ten tijde van de verbouwing, dus 1963-1966, had de heer van Dijk het recht bemachtigd om uit een oude boerderij verderop de bekende antieke blauwwitte tegeltjes met veelal bijbelse voorstellingen te verwijderen.  Met eerdergenoemde metselaar Jan en gewapend met een speciaal zwak zoutzuurmengsel kwamen vrijwel alle tegeltjes ongeschonden van de muren. Ze werden verder gereinigd en in de nieuw geplaatste keuken tegen de wanden gemetseld, van vloer tot plafond, zo veel exemplaren waren er. Maar helaas zijn die dus weg. Kaalgeplukt en zwaar verwaarloosd kocht de familie Postma uit Terherne de gebouwen in 1983. De boerderij en de Mariahoeve ondergingen een fikse opknapbeurt. De bestemming werd gewijzigd in pension/café/restaurant. Ook werd er een begin gemaakt met bootverhuur.

In 1991 kochten Jeroen en Annette Lange het geheel. Opnieuw ondergingen de gebouwen fikse verbouwingen. De naam werd gewijzigd in d’Oude Herbergh. Het doel; een echte herbergh. Kom maar binnen, voel je thuis, rust uit van je lange reis, eet, drink en slaap maar lekker. Menigeen zal met plezier terugdenken aan deze tijd. 

Na 11 leuke en vooral drukke jaren besloten zij het Paviljoen Meer van Lenten aan het Sneekermeer van de grond te krijgen en kocht de familie Dijkstra d’Oude Herbergh los van de Mariahoeve. Zij hebben het hele pand compleet verbouwd, zodat het aan alle veiligheids standaarden voldoet tot een luxe B&B met 3 appartmenten en gastenkamers. Echter na de geboorte van de kinderen bleek de combinatie van wonen en werken lastig met een druk gezin en besloten zij tot verkoop eind 2008. 

Wij hebben het toen goed lopende bedrijf van hen overgenomen, zodat zij zich weer konden richten op hun Klippers in de Bruine Vloot.

Wij runnen nu d’Oude Herbergh met heel veel plezier, de eerste 6 jaar als B&B en nu met alleen de vakantiehuizenverhuur. We genieten er elke keer weer van om onze gasten op dit mooie plekje een heerlijk vakantie te bieden.